Wat een Witte Wereld ... Wauwie.

Joepie, Yahoe, Wauwie, Gaaf zeg, Vet Cool, etc, etc...
Eindelijk is het dan ECHT winter; 15 centimeter sneeuw, temperaturen van min 10, het lijkt de wintersport wel ... maar dan bij je voordeur!Wat ziet alles er meteen mooi uit.
We zijn meteen begonnen met de bouw van een hele familie kerstmannen (m/v) en volgens mij staan er nu 10 in de tuin.
Tja, als er dan sneeuw ligt, dan moet je daar waarschijnlijk ook maximaal van genieten, denk ik...
Mmhmm, 10 is eigenlijk wel erg veel. Heel de straat is wel ineens sneeuwvrij als die sneeuwruimers van mij voorbij zijn gekomen om sneeuw te verzamelen.

We wonen in een buurt waar de kinderen een ietsiepietsie ouder zijn dan dat spul van mij en dat heeft tot voordeel dat er nog hele velden vol met sneeuw liggen waar nog niemand op gelopen of gespeeld heeft ... totdat wij voorbij zijn gekomen dan ;0)

Het park bij onze voordeur is verandert in een groot wit en prachtig schilderij.
Prachtig!!!

Gelukkig waren de gladde stukken goed aangegeven!

Tijdens het werk, viel het wel op dat iedereen ineens wel goed afstand kon houden en rustig rijden, maar ondanks dat heb ik toch weer verschillende gebroken botten en vliezen gezien.

Het is wel een feest om met 350 pk met een A1 urgentie op pad gestuurd te worden.

Wat was het ook alweer ... oh ja:

Iets met 'Big Toys' en 'Big Boys' ofzo.

Dank u Sinterpaasklaashaasje

Spannend zeg...die decembermaand.
Er is zoveel anders dan anders en dat merk je thuis wel.

Alle meiden (onder de 40 dan) zijn een klein beetje hyper voor het Sinterklaasfeest.

Sint kwam eerst op m'n werk en had daar al leuke kadootjes bij voor iedereen die zich lief had gedragen het afgelopen jaar. Snik...ik kwam met lege handen naar buiten...

Maar de meisjes niet ... gelukkig!

Ik was vergeten om Claudia d'r lijstje door te geven, dus die heeft (gniffeldegnif) toch nog een paar uurtjes in spanning gezeten (wat is het toch leuk om vader te zijn ;0) Ook bij de Club van de kerk kwamen er twee pieten en hebben we een supergezellige avond gehad met een ouderwetse stoelendans (met de pieten), snoepmemory (2 dezelfde snoepjes verstoppen onder plastic bekertjes) en sjoelen met pepernoten.
En als klap op de vuurpijl (huh...dat duurt toch nog drie weken?) zijn we een weekend weg geweest naar de Weerterbergen, want daar zou 'Coole Piet' optreden. Voor de oudere kinderen onder ons, dat is Diego de meest muzikale muziekpiet van de Club van Sinterklaas.

Koos Konijn was uiteraard ook weer van de partij. Maar voor Coole Piet (zie hieronder) zijn we eigenlijk helemaal naar Limburg afgereisd. Zijn optreden was SUPERleuk, maar wel een beetje confronterend ... eerst gaan we sinterklaasliedjes zingen met de kinderen, daarna met de moeders en tot slot moesten de vaders een poging wagen ... zucht ... ik ben blij dat jullie dat niet mee hebben hoeven maken ... afgrijselijk !!!

De dames hebben genoten en ik ook (op dat ene stukje zingen na dan...)Hierboven zie je Julia d'r bedankje: 'Bedankt vor ut kado' waarbij de helft achterstevoren geschreven is.

Dag Sinterklaasje ... tot de volgende keer.

Yes...ze is 6.

't is FEEST ...tralalala.

Julia is alweer 6 geworden en dat zullen we weten ook.

Kompleet met K3 taart, K3 tas, K3 boeken, K3 DVD, K3 kussen en K3 fiets was het feest Keileuk.

Dagje Dierentuin

PAS OP !

Deze dieren kunnen bijten...maar ze doen 't gelukkig niet zo heel vaak, dus dat verdient een bezoekje aan de dierentuin.

Het blijft een feest om daar rond te lopen.

Vooral het Oceanium en de Rivierahal vind ik fantastisch.

Ik kan daar wel uren rondlopen en kijken...

...en ik ben niet de enige! Wat een mooie beesten zijn er toch. Sommige vallen op door hun mooie kleuren en bij andere dieren moet je echt op zoek gaan om ze te vinden.

Oh ja ... nou weet ik weer waarom de onderstaande beestjes knaagdieren worden genoemd.

En dan wordt het weer eens tijd om met twee vermoeide dametjes huiswaarts te keren.

Tot de volgende keer...

Tot de volgende keer...

Koppie krauw ....

Wisselend Weather...Beautiful Blaadjes

Een van de voordelen van verhuizen is dat je in een andere omgeving kunt gaan wonen en dan weer van voren af aan kunt gaan beginnen met genieten van je omgeving.
Zo hebben wij nu al erg veel plezier van het park dat voor de deur ligt.

Iedere keer dat je daar een rondje gaat wandelen, fietsen, skeeleren, rennen, steppen zie je de natuur veranderen.

De onderste foto komt niet uit het park, maar uit onze eigen voortuin.

Huh ... nu al weer de Herfst ?!?

En toen was het ineens alweer herfst.

We hebben een super zomer achter de rug met ruim voldoende zonneschijn en ruim te weinig regen.
Inmiddels ben ik alweer enkele keren flink nat geregend, heb ik mijn handsschoenen binnen handbereik liggen en mijn zuidwestertje en rubberen kaplaarzen alvast opgezet en/of aangetrokken.

En toen stegen de temperaturen weer ...

Dus; bellenblaas uit de kast, winterjas weer terug in de kast.
Tijd voor vallende kastanjes en bellen blazende eikels ... of zoiets.

Even genieten nog van deze temperaturen en het buiten zijn, want het gaat weer even duren voordat we de warmte van het zonnetje weer gaan voelen.

Gelukkig heb ik dan weer genoeg zonnetjes in huis rondlopen om de meest gure weersverwachtingen te trotseren ... dat dan weer wel!

De ultieme klapband

Ik krijg die vraag nog wel eens; Hoe gaat dat er nou aan toe in jouw werk?
Dat is wel eens lastig uit te leggen omdat iedere dag er zo anders uit kan zien.


Ik zal een melding uit proberen te leggen.
Hierboven staat de melding zoals wij die op de portofoon en pieper binnenkrijgen, zodat je meteen de juiste locatie en urgentie weet.

In dit geval A1 urgentie, dus ... koffie weg en gaan!

De locatie: A15, en dat houdt in: Let op je eigen veiligheid (tevens ons eerste en belangrijkste protocol) Het is niet verantwoord om op de snelweg te staan klussen als andere automobilisten afgeleid zijn door al het spektakel om ons heen en niet op de hulpverleners letten die daar een leven proberen te redden.

Een goede samenwerking met je maatje, de politie en brandweer is superbelangrijk in ons werk.

Dit is ons 'aanvals'plan:

1. Eigen veiligheid.

2. Lees het ongeval; oftewel wat is hier gebeurd en wat voor letsel kan ik verwachten.

3. Ademweg vrij of vrijmaken en bij een ongeval letten om CWK immobilisatie (letten op nek- en rugletsel)

4. Is er een adequate ademhaling, zo niet, dan deze optimaliseren door zuurstof en benodigheden.

5. is er een adequate circulatie, zo niet dan deze optimaliseren door infusen en medicatie.

Deze methode kan ik wel dromen.

Zo gaat het in de praktijk:

Onderweg naar de A15 nadere informatie ontvangen van de meldkamer.

'Vrachtauto door de vangrail' en 'Heli vliegt mee'.

Met deze gegevens moet je het gaan doen.

Onderweg zie je het verkeer al vaststaan en heb je je handsschoenen aangedaan zodat je klaar bent voor de actie.

Met een aanrijtijd van 5 minuten zijn wij ter plaatse en zien we een vrachtauto staan die gehalveerd is.

Het onderstel van de cabine staat op de snelweg, het bovenstuk van de cabine ligt half gedraaid op de vangrail en de trailer ligt daarachter op z'n kant.

De snelweg is afgekruist en er rijdt geen auto meer.

Punt 1: 'Eigen veiligheid is al gewaarborgd'.

Punt 2 is ook al gedaan: 'Lees het ongeval'.

Uitstappen, spullen pakken, helm op en slachtoffer zoeken, dat zijn de volgende stappen.

Voordat ik over de vangrail ben geklommen krijg ik al te horen wat er precies is gebeurd.

De vrachtauto heeft een klapband gekregen, is gekanteld en tegen een enorm stevige metalen balk aangeschoven waar de matrixborden aan vast zitten.

De cabine is daardoor gehalveerd en het slachtoffer zit er nog in. Eerste indruk: Foute boel!

Helaas, in dit geval, is onze eerste gedachte ook vaak de juiste, want zo'n klap kun je gewoon niet overleven zonder een peleton met engeltjes in je cabine.

Maar deze gedachte sla je op en dan ga je aan de slag ...

Ademweg vrij: Ja.

Is het een trauma: Absoluut, dus dan volgt de CWK immobilisatie. Tenminste als ik verder in de cabine zou kunnen dan alleen mijn onderarmen om het slachtoffer vast te pakken.

Probleempje ??? Tja, een bekende spreuk bij ons is 'Treath first what kills first'.

Verder naar de ademhaling: deze is er nog wel, maar dit is dus niet de ademhaling die ik wil horen, dit zijn namelijk iemands' laatste ademteugen. Beademen dus, en eigenlijk het liefst nog intuberen.

We hebben dus geen keuze en het slachtoffer moet er zo snel mogelijk uit, wil hij nog een heel klein beetje kans hebben.

We hebben 'm uit het wrak gehaald en geintubeerd, twee infuzen erin en hopen dat er iets positiefs zou gaan veranderen, maar je weet wel beter ...

Het mocht niet baten deze keer.

De hulpverlening liep goed, maar soms loop je achter de feiten aan.

Iemand die blijft bloeden op plaatsen waar je zonder operatietafel niet bijkunt, die heeft maar erg weinig speling over die wij dan kunnen benutten met ons handelen.

Iedere dag is anders, iedere hulpverlening verloopt anders en gelukkig is ieder mens ook anders.

Maar wat wel hetzelfde blijft is dat je mij aan je bed kunt krijgen als je 112 belt.

;-)