Ik krijg die vraag nog wel eens; Hoe gaat dat er nou aan toe in jouw werk?Dat is wel eens lastig uit te leggen omdat iedere dag er zo anders uit kan zien.
Ik zal een melding uit proberen te leggen.
Hierboven staat de melding zoals wij die op de portofoon en pieper binnenkrijgen, zodat je meteen de juiste locatie en urgentie weet.
In dit geval A1 urgentie, dus ... koffie weg en gaan!De locatie: A15, en dat houdt in: Let op je eigen veiligheid (tevens ons eerste en belangrijkste protocol) Het is niet verantwoord om op de snelweg te staan klussen als andere automobilisten afgeleid zijn door al het spektakel om ons heen en niet op de hulpverleners letten die daar een leven proberen te redden.
Een goede samenwerking met je maatje, de politie en brandweer is superbelangrijk in ons werk.
Deze methode kan ik wel dromen.
Zo gaat het in de praktijk:
Uitstappen, spullen pakken, helm op en slachtoffer zoeken, dat zijn de volgende stappen.
Verder naar de ademhaling: deze is er nog wel, maar dit is dus niet de ademhaling die ik wil horen, dit zijn namelijk iemands' laatste ademteugen. Beademen dus, en eigenlijk het liefst nog intuberen.
Het mocht niet baten deze keer.
Een goede samenwerking met je maatje, de politie en brandweer is superbelangrijk in ons werk.Dit is ons 'aanvals'plan:
1. Eigen veiligheid.
2. Lees het ongeval; oftewel wat is hier gebeurd en wat voor letsel kan ik verwachten.
3. Ademweg vrij of vrijmaken en bij een ongeval letten om CWK immobilisatie (letten op nek- en rugletsel)
4. Is er een adequate ademhaling, zo niet, dan deze optimaliseren door zuurstof en benodigheden.
5. is er een adequate circulatie, zo niet dan deze optimaliseren door infusen en medicatie.
Deze methode kan ik wel dromen.
Zo gaat het in de praktijk:Onderweg naar de A15 nadere informatie ontvangen van de meldkamer.
'Vrachtauto door de vangrail' en 'Heli vliegt mee'.
Met deze gegevens moet je het gaan doen.
Onderweg zie je het verkeer al vaststaan en heb je je handsschoenen aangedaan zodat je klaar bent voor de actie.
Met een aanrijtijd van 5 minuten zijn wij ter plaatse en zien we een vrachtauto staan die gehalveerd is.
Het onderstel van de cabine staat op de snelweg, het bovenstuk van de cabine ligt half gedraaid op de vangrail en de trailer ligt daarachter op z'n kant.
De snelweg is afgekruist en er rijdt geen auto meer.
Punt 1: 'Eigen veiligheid is al gewaarborgd'.
Punt 2 is ook al gedaan: 'Lees het ongeval'.
Uitstappen, spullen pakken, helm op en slachtoffer zoeken, dat zijn de volgende stappen.Voordat ik over de vangrail ben geklommen krijg ik al te horen wat er precies is gebeurd.
De vrachtauto heeft een klapband gekregen, is gekanteld en tegen een enorm stevige metalen balk aangeschoven waar de matrixborden aan vast zitten.
De cabine is daardoor gehalveerd en het slachtoffer zit er nog in.
Eerste indruk: Foute boel!
Eerste indruk: Foute boel!Helaas, in dit geval, is onze eerste gedachte ook vaak de juiste, want zo'n klap kun je gewoon niet overleven zonder een peleton met engeltjes in je cabine.
Maar deze gedachte sla je op en dan ga je aan de slag ...
Ademweg vrij: Ja.
Is het een trauma: Absoluut, dus dan volgt de CWK immobilisatie. Tenminste als ik verder in de cabine zou kunnen dan alleen mijn onderarmen om het slachtoffer vast te pakken.
Probleempje ??? Tja, een bekende spreuk bij ons is 'Treath first what kills first'.
Verder naar de ademhaling: deze is er nog wel, maar dit is dus niet de ademhaling die ik wil horen, dit zijn namelijk iemands' laatste ademteugen. Beademen dus, en eigenlijk het liefst nog intuberen.We hebben dus geen keuze en het slachtoffer moet er zo snel mogelijk uit, wil hij nog een heel klein beetje kans hebben.
We hebben 'm uit het wrak gehaald en geintubeerd, twee infuzen erin en hopen dat er iets positiefs zou gaan veranderen, maar je weet wel beter ...
Het mocht niet baten deze keer.De hulpverlening liep goed, maar soms loop je achter de feiten aan.
Iemand die blijft bloeden op plaatsen waar je zonder operatietafel niet bijkunt, die heeft maar erg weinig speling over die wij dan kunnen benutten met ons handelen.
Iedere dag is anders, iedere hulpverlening verloopt anders en gelukkig is ieder mens ook anders.
Maar wat wel hetzelfde blijft is dat je mij aan je bed kunt krijgen als je 112 belt.
;-)
We hebben twee cruiseschepen bij de Erasmusbrug zien liggen, een superdemo van het loodswezen gezien, compleet met heli en loods die op een schip werd afgezet en hebben aan boord gestaan van een boot van de politie.
En hieronder ligt het onderwerp waarvoor ik ieder jaar wel weer terug wil naar de Havendagen, namelijk een onderzeeer.
Deze onderstaande zeehelden liepen ook nog live rond op de havendagen en ik mocht (oh yes) een fotootje van ze maken.
Zo dichtbij de dieren kom je zelfs in de dierentuin niet.
