Tijdens het neerkomen hoorde ik mijn brilleglas er rinkelend vandoor gaan, en zonder bril ben ik echt gehandicapt...
Om 6.30 uur is er natuurlijk nog geen normaal mens op straat dus dat werd zoeken naar mijn glas, het bloeden zoveel mogelijk proberen te stelpen en met een scheef stuur en pijnlijke knie de laatste anderhalve kilometer doorsukkelen naar mijn werk...
Geloof me: ik zie er nu weer beter uit dan op bovenstaande foto...eerlijk gezegd zie ik er nu nog veel knapper uit dan voor het ongeluk, eigenlijk .... Nee, laat maar ... He nou kun je toch nog een beetje de hersenschade terug zien !!!
Ik heb gemerkt dat het als hulpverlener veel gemakkelijker is om iemand rust aan te bieden, dan dat ik mijn eigen advies op moet volgen.
Afgelopen week stond er dat in de laatste ijsperiode er 17.000 mensen op de Spoedeisende Hulp van de ziekenhuizen zijn beland ten gevolge van de gladheid!
I was ONE of them !