AMBULOESJE in actie !: maart 2008

Temperatuursverschillen...

Ja ja... daar is ze weer; Belle Perez!

Afgelopen vrijdag trad ze op in Den Haag.

De vorige keer dat we bij haar op bezoek waren, toen gaf ze een Mega Latin Party in Ahoy. Nu gaf ze een 'kleinschalig' optreden in een theater in Den Haag.

Irene had kaartjes op de eerste rij geregeld, dus dat was helemaal fantastisch!

Wat kan die meid zingen en optreden zeg...enne het uitzicht mocht er ook wezen ;0)

De rest van het 'paas'weekend heeft de cd-speler thuis weer overuren gemaakt met alle cd's van Belle.

Tja, en dan verwacht je na zo'n vurig optreden dat de lente lekker op gang komt, maar wat denk je dan als je op de tweede paasdag je luikjes open doet en je ziet...SNEEUW ???

Tijd voor winterpret...euh...lentekriebels.

Wanneer?

Waarom?

Maar vooral waarheen?

En nu dan...op naar de lente!!!

Te water...

Op zaterdag ben ik met de kleine dametjes gaan varen met de Spido terwijl de grote dame (vrijwillig) de binnenstad in ging om te winkelen.

Ik werk vanaf 1992 in Rotterdam (en omstreken) en blijf het een gave (met zachte G) stad vinden. Het was dan ook niet moeilijk om een vrijwilliger te vinden om te gaan varen op de Maas.

Ik heb deze brug gebouwd zien worden toen ik in het Havenziekenhuis werkte en heb er daarna heel wat zweetdruppeltjes op achtergelaten al fietsend naar de Baan.

Hieronder is nog zo'n mooie blikvanger van de stad.

En dan dat water...het blijft trekken. Al die boten, het steeds wisselende uitzicht en het geluid van die zware diesels...prachtig toch?

Hierboven de havendienst, waar we met de ambulance regelmatig mee te maken hebben.

Bij calamiteiten of gewonden in de haven zijn we altijd erg blij met de hulp van deze mannen (m/v)

En dan die kranen...voor een 'onwelle' moeten we soms met al onze eerste hulp spullen helemaal naar boven en dan is het NIET leuk, maar als toerist met alleen een fototoestel is het WEL leuk om naar te kijken. Ik moet altijd aan die oude Star Wars films denken bij onderstaande kranen.

Terwijl ik de ontelbare containers toch probeerde te tellen waren de dametjes ondertussen begonnen aan het kleurboekje dat ze van een Spido dame hadden gekregen.

Dit is dan weer zo jammer... woon ik al zo lang hier in de buurt en dan schrijven ze mijn naam nog steeds verkeerd...zucht!

Het viel mij trouwens wel op dat niet iedereen zo rustig vaart (en sommigen zijn daar nog trots op ook ;0)

Dit blijft mijn favoriete tentje in de stad...Hotel New York!

De geschiedenis, de bouwstijl, de lokatie en natuurlijk het lekkere eten.

Alle bruggen op een rijtje.

En toen na bijna anderhalf uur varen voelden we eindelijk weer

onder onze voeten

Deze dag was...

Lekkere luchten

KUNST is dit...pure kunst.
En het mooie is...het is gratis!
Het enige dat je hoeft te doen is af en toe naar boven kijken.

Zo zag ik afgelopen week de lucht boven ons huis.
Prachtig toch!

En langzaam verdween deze dag in weer een andere...

'Rotterdams' blauw tegeltje te koop

Zoals de meesten inmiddels wel weten werk ik als ambulanceverpleegkundige op de meest onmogelijke plaatsen, met de meest onmogelijke mensen en op de meest onmogelijke tijdstippen ;0)

Bij dat laatste gedeelte hoort natuurlijk een passende vergoeding. (de rest ook overigens...maar ja!) Deze vergoeding heet O.R.T. oftewel de OnregelmatigheidsToeslag. Dit is een vast bedrag per maand (waarop je oa. je hypotheek ooit op afgesloten hebt) en die staat nu ter discussie.

Er is ineens weer veel onrust op de werkvloer nu dit bedrag 'losgelaten' wordt. Onduidelijkheid alom dus.

Als parodie op het loslaten van de ORT heb ik dus dit Ongelooflijk Rare Tegeltje ontworpen.

Jodela-Tahitie of eigenlijk toch Tjechie!

Zo...als je het bovenstaande gelezen en begrepen hebt, dan mag je nu verder gaan met het bekijken van onze vakantiefoto's.

We zijn naar Tjechie geweest om te gaan wintersporten en tevens om te vieren dat we nu 12,5 jaar getrouwd zijn. Na een voorspoedige reis van 12 uur kwamen we bij het Lipnomeer aan.
We zitten bovenop een berg met uitzicht op het meer.
Spectuculaire uitzichten en zonsondergangen gegarandeerd!

We zijn zo snel mogelijk naar de skiverhuur gescheurd om ski's te huren en toen kon de pret gaan beginnen.

Irene heeft nog les gehad en kwam daarna de berg afgedenderd...Fred deed dit allemaal zonder de lessen !

Vanuit ons huisje was het ongeveer 10 minuten lopen naar de piste....alleen deden we dat soms met 'onze' gehuurde bus, zodat we niet eens met al die wintersport spullen hoefden te slepen.

Hoezo vakantie !!! Het tochtje naar de piste ging over steile bospaadjes en bovenaan was het dan ski's onder en Go Go Go...

Kijk eens hoe soepeltjes!

Je werd gewoon gelanceerd met de sleeplift; 10...9...8...7...6...5...4...3...2...1...vuur...euh sneeuw!

Tja...zo zullen de meeste mij wel kennen...lang leve de apres-ski!

Aan het einde van een dag skien werden we met de bus opgehaald en kregen we de beroemde likeur al in onze handen gedrukt voordat we onze ski's uithadden...maar erg hard hebben we daar niet over geklaagd hoor!

Het is een sobere omgeving, maar de uitzichten over het meer maakten wel heel veel goed.

Nou ja, het onderstaande uitzicht mag er ook wezen...niet dan???

Oooh...ik mis de zonsondergangen nu alweer.

En het gezamelijke 'Kolonisten van Catan' ook!

Na het gebruikelijke winnen (ahum) bij het Kolonisten werd het dan toch maar weer eens tijd om de piste op te gaan zoeken.

Kijk toch eens hoe gezellig het er allemaal uitziet.

Irene krijgt nog even een extra bijspijker cursus(je) van Fred...Claudia had dat duidelijk niet nodig. Skipunten richting het dal en tegen de tijd dat wij halverwege de berg waren, stond zij alweer in de sleeplift richting de top!